Whale Watch Kaikoura
Blijf op de hoogte en volg sarahentom
14 April 2014 | Nieuw Zeeland, Kaikoura
Slecht nieuws de volgende ochtend! Boten varen niet en helikopters zijn te duur. De zee is te onstuimig. Voor walvissen zullen we dus nog moeten wachten. De vriendelijke bazin van het park raadt ons wel aan om enkele kilometers verder te rijden om de pasgeboren zeehondjes te gaan bewonderen. Keuzes zijn er om gemaakt te worden. Hier nog blijven en bidden voor beter weer morgen of al doorrijden naar Christchurch en de stad gaan ontdekken. Liever lui dan moe. We blijven nog. Er is tenslotte nog een gezellig restaurant over het kampeerterrein dat ons lokt. We trekken de stad in (lees 1 straat met wat winkeltjes) op zoek naar een ontbijt/lunch. Dit vinden we in de luide Reserve Hutt. Tijdens het wachten dromen we weg in een overvloed aan vastgoedmagazines. We vinden huizen klein en groot, gronden met of zonder bos, wijngaarden al dan niet bekroond...
Na het ontbijt zetten we koers naar Ohau Lookout Point. Dit is een rotsachtige buffer, waar de zee zijn golven op breekt en de iets hoger gelegen weg. Hier leeft een zeehonden kolonie en de wijfjes werpen hier hun jong. Een prachtig zicht. Wildlife op nog geen steenworp ver. Nog een beetje verder mondt een riviertje uit in de zee. De zeehondenwelpen beklimmen de canyon terwijl moeder jagen gaat. Ze spelen in de verschillende poelen en onder het verste punt, de waterval. Ongezien! Zeehonden in een bergrivier! Deze dichtbegroeide canyon is ook de thuishaven van vele fantails. Een klein, eerder zeldzaam elegant vogeltje met lange waaiervormige staart, ingeplant onder een hoek van ongeveer 135 graden op het lichaampje. Hij voert allerlei acrobatische bewegingen uit vlak boven het water om zich tegoed te doen aan insecten.
Op de terugweg houden we halt aan Nins Bin. Een oude woonwagen langs de kant van de weg waar een dame crayfish en mussels verkoopt. Crayfish zijn te vergelijken met wat wij als kreeft kennen. Met dit verschil dat onze kreeften grote tangen hebben. Prijs volgens gewicht. We laten een kreeft van 55 dollar opwarmen met lookboter. Heerlijk hoe een soms wat pocherige delicatesse toch ook niet alledaags fingerfood kan worden. We peuzelen alles op aan het toogje met zicht op de woelige zee. Veel zullen de honderden wachtende meeuwen niet meer kunnen vinden tussen onze lege schalen.
Het slechte weer dwingt ons op de camping in de bus te blijven en we kijken naar The Killing tot de tijd aanbreekt om te gaan genieten van een deugddoende hot-tub.
Hierna zijn we helemaal opgeladen om te gaan genieten van wat achteraf gezien de beste maaltijd van onze reis zal blijken. Het restaurant heet Hislops en lonely planet omschrijft het als volgt:” Organic meats plus local seafood, veg and vegan choices...” Niet direct het lokaas dat Tom zou doen bijten maar aangezien zo hoog aangeschreven toch het proberen waard! We komen terecht in een gezellig restaurant waar enkele vriendelijke hippiedames de zaal runnen. We kiezen lookbrood als voorgerecht. Zelf gemaakt hippie brood uiteraard... we krijgen ieders drie dikke sneden donker grof lookbrood voorgeschoteld. Dit kan niet anders als een volledig brood zijn. Sarah kiest voor vegetarische pasta, Tom voor Steak! JAWEL, ze bereiden hier ook steak!! We krijgen hier een heerlijk bord voorgeschoteld. Verzorgd en verfijnd tot in de puntjes met allerlei heerlijke tierlantijntjes. Ze schenken hier ook een Australische rode wijn. Nieuw Zeeland loopt hoog op met hun wijn. Gedurende ons avontuur zijn we dan ook ontelbare wijngaarden tegengekomen. Sauvignon, Pinot, Merlot, Cabarnet,... ze slaan ermee rond de oren. Tom heeft er verschillende geproefd maar komt tot de conclusie dat ze allemaal iets missen. Het “volle” of noem het de body. Dit glas Australisch druivensap daarentegen bevat alle body’s die Tom tot hiertoe heeft gemist.
De kers op de taart is de apple crumble als dessert. Een kuipje van filodeeg gevuld met appel, bessen en ijs, overgoten met caramel en bestrooid met de crumble. Sarah kon niet meer eten na het hoofdgerecht (nee ze is niet ziek). Het dessert werd dan ook door Tom besteld. De dienster kent Sarah echter zo goed dat ze bij het opdienen van dit hemels dessert toch maar een tweede lepel heeft klaar gelegd. Met plezier trekken we de mastercard door de gleuf en sluiten ons op om verder het speurwerk van Lund te volgen.
De volgende ochtend varen de boten van whale watch Kaikoura wel uit! De sea sickness warning houdt ons niet tegen om de vaart van 10.30u te boeken.
Het wordt de zoveelste onvergetelijke ervaring. Na de bumpy ride komen we aan op de whale watching grounds. We zien tal van albatrossen terwijl captain Dean zijn hydrofoon van tijd tot tijd in het water steekt om het geluid van de sperm whale op te vangen. Net als we denken dat het niet voor vandaag zal zijn duikt hij op, links vlak naast onze boot blaast hij door zijn spuitgat. Hij ademt nog enkele minuten om ons dan met zijn staart uit te zwaaien en te duiken. Captain Dean weet hem te volgen en we kunnen hem nog drie keer in volle glorie aanschouwen. Velen hebben hier niet van kunnen genieten. Dit bewijst de crew die vele braakzakjes naar de vuilbak buiten blijven dragen. Maar wij (of onze magen) houden stand! Tijdens de rit heen en terug volgen we nog een presentatie over de walvissen.
Na deze onvergetelijke ontmoetingen gaat het richting laatste stop Christchurch.
Na het ontbijt zetten we koers naar Ohau Lookout Point. Dit is een rotsachtige buffer, waar de zee zijn golven op breekt en de iets hoger gelegen weg. Hier leeft een zeehonden kolonie en de wijfjes werpen hier hun jong. Een prachtig zicht. Wildlife op nog geen steenworp ver. Nog een beetje verder mondt een riviertje uit in de zee. De zeehondenwelpen beklimmen de canyon terwijl moeder jagen gaat. Ze spelen in de verschillende poelen en onder het verste punt, de waterval. Ongezien! Zeehonden in een bergrivier! Deze dichtbegroeide canyon is ook de thuishaven van vele fantails. Een klein, eerder zeldzaam elegant vogeltje met lange waaiervormige staart, ingeplant onder een hoek van ongeveer 135 graden op het lichaampje. Hij voert allerlei acrobatische bewegingen uit vlak boven het water om zich tegoed te doen aan insecten.
Op de terugweg houden we halt aan Nins Bin. Een oude woonwagen langs de kant van de weg waar een dame crayfish en mussels verkoopt. Crayfish zijn te vergelijken met wat wij als kreeft kennen. Met dit verschil dat onze kreeften grote tangen hebben. Prijs volgens gewicht. We laten een kreeft van 55 dollar opwarmen met lookboter. Heerlijk hoe een soms wat pocherige delicatesse toch ook niet alledaags fingerfood kan worden. We peuzelen alles op aan het toogje met zicht op de woelige zee. Veel zullen de honderden wachtende meeuwen niet meer kunnen vinden tussen onze lege schalen.
Het slechte weer dwingt ons op de camping in de bus te blijven en we kijken naar The Killing tot de tijd aanbreekt om te gaan genieten van een deugddoende hot-tub.
Hierna zijn we helemaal opgeladen om te gaan genieten van wat achteraf gezien de beste maaltijd van onze reis zal blijken. Het restaurant heet Hislops en lonely planet omschrijft het als volgt:” Organic meats plus local seafood, veg and vegan choices...” Niet direct het lokaas dat Tom zou doen bijten maar aangezien zo hoog aangeschreven toch het proberen waard! We komen terecht in een gezellig restaurant waar enkele vriendelijke hippiedames de zaal runnen. We kiezen lookbrood als voorgerecht. Zelf gemaakt hippie brood uiteraard... we krijgen ieders drie dikke sneden donker grof lookbrood voorgeschoteld. Dit kan niet anders als een volledig brood zijn. Sarah kiest voor vegetarische pasta, Tom voor Steak! JAWEL, ze bereiden hier ook steak!! We krijgen hier een heerlijk bord voorgeschoteld. Verzorgd en verfijnd tot in de puntjes met allerlei heerlijke tierlantijntjes. Ze schenken hier ook een Australische rode wijn. Nieuw Zeeland loopt hoog op met hun wijn. Gedurende ons avontuur zijn we dan ook ontelbare wijngaarden tegengekomen. Sauvignon, Pinot, Merlot, Cabarnet,... ze slaan ermee rond de oren. Tom heeft er verschillende geproefd maar komt tot de conclusie dat ze allemaal iets missen. Het “volle” of noem het de body. Dit glas Australisch druivensap daarentegen bevat alle body’s die Tom tot hiertoe heeft gemist.
De kers op de taart is de apple crumble als dessert. Een kuipje van filodeeg gevuld met appel, bessen en ijs, overgoten met caramel en bestrooid met de crumble. Sarah kon niet meer eten na het hoofdgerecht (nee ze is niet ziek). Het dessert werd dan ook door Tom besteld. De dienster kent Sarah echter zo goed dat ze bij het opdienen van dit hemels dessert toch maar een tweede lepel heeft klaar gelegd. Met plezier trekken we de mastercard door de gleuf en sluiten ons op om verder het speurwerk van Lund te volgen.
De volgende ochtend varen de boten van whale watch Kaikoura wel uit! De sea sickness warning houdt ons niet tegen om de vaart van 10.30u te boeken.
Het wordt de zoveelste onvergetelijke ervaring. Na de bumpy ride komen we aan op de whale watching grounds. We zien tal van albatrossen terwijl captain Dean zijn hydrofoon van tijd tot tijd in het water steekt om het geluid van de sperm whale op te vangen. Net als we denken dat het niet voor vandaag zal zijn duikt hij op, links vlak naast onze boot blaast hij door zijn spuitgat. Hij ademt nog enkele minuten om ons dan met zijn staart uit te zwaaien en te duiken. Captain Dean weet hem te volgen en we kunnen hem nog drie keer in volle glorie aanschouwen. Velen hebben hier niet van kunnen genieten. Dit bewijst de crew die vele braakzakjes naar de vuilbak buiten blijven dragen. Maar wij (of onze magen) houden stand! Tijdens de rit heen en terug volgen we nog een presentatie over de walvissen.
Na deze onvergetelijke ontmoetingen gaat het richting laatste stop Christchurch.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
